Mijn mama had tien jaar geleden strijk gelegen bij het idee dat ik een cactus of vetplant kado zou krijgen. Want zelfs die overleefden niet bij me. Eerlijk gezegd kon ik zelfs geen planten van onkruid onderscheiden, en was de enige meerwaarde die ik kon bieden in de tuin van mijn ouders het gras afrijden. En zelfs dat…. want planten die iets te dicht bij het grasperk groeiden stierven steevast een vreselijke dood. Plankenkoorts en groene vingers, het waren allesbehalve synoniemen voor mijn beperkte kennis…
Maar, met de jaren groeide de liefdevoor planten. En gelukkig ook de kennis. Weliswaar in beperkte mate. Een cactus kan ik ondertussen wel onderscheiden van een vetplant, net als ik dat nu kan met een olijfboom en vijgenboom.
Ik leerde mijn man kennen, die opgroeide tussen het groen. We bouwden ons huis en besloten dat we een groene tuin willen waarin de kids kunnen ravotten. Doordat we nog heel wat werk hebben in de tuin, en het voorste deel zelfs nog opgehoogd dient te worden, hebben de ‘belangrijke’ planten nog geen vaste plek in volle grond gekregen. Maar ik droom nu al van een prachtige vijgenboom achteraan in de tuin, een prachtige blauwe regen boven onze pergola en beuken vooraan naast het hek.
Ook binnen groeide mijn liefde voor planten. Daar begon het met een kleine aloë vera die ik kreeg van een vriendin, en die groeit als kool. De bevestiging dat die het overleefde bij me, liet de hoop groeien dat ik naast mijn kinders misschien ook wat planten in leven kon houden… En dus kocht ik een pannenkoekenplant. Een extra vetplant. En wat cactussen. En nog wat vetplanten. Et voila…. Toen had ik zo’n 20 planten die het tot nu nog steeds ok lijken te vinden bij me… Ik was zelfs zo moedig dat ik voor Fons’ geboorte de kleine stekken van de pannenkoekenplant bewaarde om in kleine potjes te planten en te gebruiken bij de doopsuiker. Onze badkamer leek enkele maanden wel een heuse materniteit met al die kleine potjes en plantjes op de vensterbank.
Planten en huisdieren. Volgens vele wetenschappers zijn het de twee sleutels binnen een gezin die zorgen voor heel wat minder allergieën. Die huisdieren, daar is de tijd bij ons op het moment net iets te beknopt voor. Maar die planten, tjah. Daar werd ik helemaal verliefd op!
Mijn geheim? Zorg voor een ruime plaats met veel daglicht, maar geen rechtstreeks zonlicht. Water regelmatig, maar niet te veel in een keer. Haal dorre blaadjes weg, en verpot op tijd zodat de wortels voldoende ruimte krijgen. En vooral, geniet van het groen!
