Als vierde kind is het leven soms pittig. Je rolt automatisch in een ‘ik onderga alles-rol’ en drukte binnen het gezin is een standaard. Terwijl je als eerste kind kan genieten van rust, geen peuterhandjes hebt die aan je prullen en je amper moet wachten omdat jouw ouders nog tijd hebben, is dat nu wel anders. Survival of the fittest, dat is zowat het levensmotto van Fons. En hoe hij daarmee omspringt? Zijn joie de vivre en lieve lach, daarvoor ben ik hem ontzettend dankbaar!
Fons, dat is de rust zelve. Hij doorstaat alle stormen en kan altijd lachen. Lachen als ze frullen en prullen aan zijn oren of ogen. En ze, dat zijn Anna en Jef. Een levend proefkonijn dat opgetild wordt en losgelaten wordt op de schuifbaan die in onze living staat. En als je een beetje thuis bent in de wet van de zwaartekracht, dan kan je wel bedenken dat 13 kg baby snel onderaan die glijbaan is. Maar ook dat : met een lach! Gieren, brullen maar vooral genieten. Fons is één en al vreugde.
Fons is een spons. Niet alleen voor bacteriën of virussen maar ook voor alles wat in een peuterleventje boeiend blijkt. Krijgen zijn broer of zussen een duidelijke ‘nee’ te horen van mama of papa, dan is er een kereltje dat vanuit zijn kinderstoel duidelijk met een ‘nee-schuddend’ vingertje. Maar ook dat, opnieuw met fonkelende ogen en de allerliefste lach.
Als moeder van vier is het leven soms druk. Soms pittig. Maar vooral plezier en vreugde. Maar dit is mede-dankzij Fons’ lieve vreugde en geduld. Een super contente en immer makkelijke baby. Altijd tevreden, en blij met iedere lach of vorm van aandacht. Knuffelen en liefhebben alom, en steeds zijn bevestiging dat hij intens gelukkig is. Lieve Fons, je bent fantastisch! Net als jouw broer en zussen maak je ‘ons’ compleet. Pretlichtogen en de guitigste lach, die maken van iedere dag een feest! Dankjewel om te zijn wie je bent, te worden wie je wordt en te genieten van alles in het leven.
