Family of six

Al heel snel wist ik dat ik mama wou worden. En als het even kon dan graag ook op jonge leeftijd. Toen ik de hubby leerde kennen, had die gelukkige dezelfde mening. En omdat we elkaar voor we trouwden al 8 jaar kenden, besloten we snel daarna aan kindjes te beginnen.

Het duurde niet lang voor onze wens uitkwam, want een jaar en een half na ons ja-woord, kwam onze eerste zoon, Shaquille, ter wereld. Het gevoel kan ik tot op de dag van vandaag nog steeds niet omschrijven. Zo wonderbaarlijk, zo overweldigend, zo vol van onvoorwaardelijke liefde was ik vanaf de eerste seconde voor dat kleine hummeltje. Onze gezin begon met groeien.

Dat we er zeker nog eentje wouden, was dan ook zonder twijfel. Alleen raakte ons leven even in een stroomversnelling, kochten we een huis (renovatieproject), startten we een eigen zaak en al snel waren we bijna vijf jaar verder zonder dat we aan onze wens gehoor gaven. Toen we het jaar ingingen waarin onze oudste zoon zijn 5de verjaardag zou vieren, besloten we eindelijk voor dat twee kindje te gaan. Al snel raakte ook die wens vervuld en mochten we onze tweede zoon, Tyrese, verwelkomen. En weeral was dat gevoel van overweldigende liefde zo groot dat het bijna niet te omschrijven valt. Er was voor mij geen twijfel aan, ik wou zeker nog meer kindjes. Maar toen besloot het leven zich even van zijn lelijkste kant te laten zien. Kort na de geboorte van Tyrese werd er bij mijn papa ongeneeslijke kanker vast gesteld. Operaties en chemo’s volgden maar helaas moest hij na een tijdje de strijd opgeven. Tyrese was toen net anderhalf. En mijn wereld stopte even met draaien. Het verlies was zo overweldigend dat er in mijn hart even geen plaats was voor wensen of dromen. De tijd sloop stilletjes voorbij en toen Tyrese 4 was, begon een bekend gevoel de kop op te steken. Ik verlangde naar nog zo een klein wondertje.

De natuur nam er even haar tijd voor, maar kort voor Tyrese’s 6de verjaardag, mochten we Jackson verwelkomen. Een derde en al even prachtige zoon. Weer wat liefde toegevoegd aan ons gezin. Een huis vol mannen, maar oh, wat voel ik me gezegend dat ik mama mag zijn van drie prachtige jongens en dat mag delen met degene die al  bijna 15 jaar aan mijn zijde staat.

We wisten meteen na Jackson dat we ons gezin graag nog 1 keertje wouden uitbreiden en toen hij 10 maand werd besloten we dat de tijd rijp was. Ook deze keer nam de natuur even haar tijd en leek het wachten soms eeuwen te duren.  Maar na lang wensen en dromen, zijn we zooooo blij te mogen vertellen dat we in juni een 4de wondertje aan ons gezin mogen toevoegen. We zijn zo dankbaar, zo overspoeld met liefde en zo benieuwd naar dat nieuwe mensje ?

Thank you Marta for taking these pictures for us and putting up with getting 5 people decently in 1 picture ?